- قانعی طوسی (نِ یِ)
ملک الشعراء بهاءالدین احمد بن محمود یکی از کسانی است که از مقابل سیل هجوم مغول در سال 617 هجری قمری از خراسان از راه دریا گریخته و به عدن و مدینه و مکه رفته سپس به بغداد آمده و از آنجا راه بلاد روم را که در این دوره مثل هندوستان غربی پناهگاه فضلای فراری بود پیش گرفته و در ظل عنایات سلطان علاءالدین کیقباد سلجوقی قرار یافته و او و دو تن دیگر از جانشینانش یعنی غیاث الدین کیخسرو (634- 642 هجری قمری) و عزالدین کیکاوس (642- 678 هجری قمری) را مدح کرده و قریب 40 سال مداح این خاندان بوده است. قانعی مدت 40 سال مشغول نظم وقایع سلطنت سلاجقۀروم بوده و کتابی به نام سلجوقنامه منظوم کرده بوده که بالغ بر سی مجلد و سیصدهزار بیت میشده و علاوه برآن کتاب کلیله و دمنه را نیز به نام عزالدین کیکاوس یکی از ملوک سلجوقی آسیای صغیر در بحر تقارب بنظم درآورده است و نسخه ای از آن در کتاب خانه ملک موجود است. وی تا سال 672 در قونیه حیات داشته و از کسانی است که در فوت عارف بزرگ مولوی رومی او را مرثیه گفته اند. (تاریخ مفصل ایران عباس اقبال صص 536- 537)